Pewnego dnia pomyślałam sobie, że znów mam ochotę spostrzegać, dziwić się, pisać, rysować, fotografować i wszystkim się chwalić. Od ostatniego posta minęło tylko dwa i pół roku, i tak naprawdę niewiele się u mnie zmieniło. Zadomowiłam się na Jeżycach, zrozumiałam mowę Wazów, robiłam za technicznego na przedstawieniach dla widowni, której wiek wynosił minus pięć lat, śpiewałam stolaty na