Zazwyczaj zakładam, że wszystko jest możliwe a to, co nowe, przyjmuję takim, jakie jest. Dlatego też ciężko mnie zdziwić. Ale Szwajcarii się udało. Opowiem wam, co zdążyło mnie naprawdę zaskoczyć, i to niekoniecznie pozytywnie. Gotowi na niespodzianki? No to trzy, cztery, start! W Szwajcarii ludzie jedzą psy i koty Kiedy przyjechałam do Wallisellen pod koniec sierpnia, moja host-rodzinka

Kiedy po raz pierwszy spojrzałam na szwajcarski pociąg, zrobiło mi się miło. Po chwili spojrzałam po raz drugi i zrobiło mi się jeszcze milej. Potem znowu. I tak milej i milej, z każdym krokiem coraz milej, aż w końcu zasunęły się za mną drzwi i znalazłam się w środku.

Po niemiecku Basel, po francusku Bâle, po polsku Bazylea. Na północy Szwajcarii, na granicy z Niemcami i Francją, nad Renem. Z katedrą, w której odbija się echo średniowiecza. Z ratuszem którego ściany zdobi czerwień i liczne malowidła. Z Marktplatz, gdzie panują niekończące się stragany, których sprzedawcy mówią wszystkimi możliwymi językami, jakie tylko można usłyszeć w Szwajcarii.