Archive for września 2015

Jesienny Lindenhof

Jestem na stacji. Myślami już na tym zdjęciu. Wsiadam do pociągu S14, który zabierze mnie do miasta wież i zegarów. Wyglądam przez okno, widzę jak nie ma mnie tam, gdzie przed chwilą byłam. W słuchawkach dźwięczy Summertime głosem Cathy Berberian. A tymczasem summer's almost gone. Mimozami jesień się zaczyna.

Zurych: ulica dla bogaczy

Bahnhofstrasse. Najbardziej prestiżowa ulica w Zurychu. To właśnie tutaj znajdują się siedziby szwajcarskich banków i dziesiątki luksusowych sklepów z antykami, zegarkami i biżuterią. Jednym słowem: ze szwajcarską kwintesencją (no dobrze, to były dwa słowa). Szklane witryny lśniące na połysk, chodniki wypolerowane na glanc, sklepowe świecidełka bijące blaskiem od własnego splendoru. Żyć, nie umierać! Jeśli oczywiście ma się za co.

Dzieciowym szlakiem - czyli jak to się stało, że wylądowałam w Szwajcarii

Grüezi! Czyli odpowiednik niemieckiego "Hallo!" w szwajcarskim dialekcie. Dlaczego? Bo od pewnego czasu mieszkam w Szwajcarii. Dlaczego? Bo jestem au pair. Dlaczego? Posłuchajcie.

Jeszcze niedawno żyłam sobie w Poznaniu. Kończyłam wymarzone studia, miałam całkiem obiecującą pracę i nawet mi się to moje życie układało. Przy okazji gniłam. Wszystko robiłam sto

Konstancja: wielkie obrady i wielkie zakupy

Sobór w Konstancji. Sobór w Konstancji. No, sobór w Konstancji! Nigdy nie miałam pamięci do dat i wydarzeń. Ale "coś" mi w głowie świtało. Jechałam na północ z "moją" szwajcarską rodzinką, usadowiona między jednym a drugim krasnalem, zmuszona oglądać Lego Movie w czasie drogi, powtarzałam w myślach bez przerwy: sobór w Konstancji.

Cuda w Zurychu

Tego dnia nad rzeką Limmat słońce toczyło walkę z grubą warstwą chmur. Tak bardzo chciało zobaczyć się z wieżami Fraumünster, Grossmünster i Sankt Peterskirche. Chwilami nawet mu się to udawało. Wiatr delikatnie zdmuchiwał liście z drzew i przesuwał te chmury, które jednak nie dawały

Miasteczko z czekolady

Od dwóch tygodni mieszkam w Szwajcarii, z postanowieniem na kolejne miesiące. Można powiedzieć, że mi się udało. Fajnie jest czasem pomieszkać tam, gdzie się jeszcze nigdy nie mieszkało. Czy jest na sali ktoś, kto nie lubi czekolady? Zaraz zobaczycie, że udało mi się bardziej niż myślałam.

Na co dzień opiekuję się dziećmi. Jestem au pair. Znowu! Znam imiona wszystkich żółwi Ninja, wiem, że Yoda to równy gość mimo, że nigdy nie oglądałam Gwiezdnych Wojen. Kiedy gram w
piłkę z moimi podopiecznymi w pewnym momencie dociera do mnie najprzyjemniejszy zapach na świecie. Ktoś w okolicy piecze czekoladowe ciasto.

Promenady Lucerny

Luzerna. Miasto nad Jeziorem Czterech Kantonów. Miejsce, gdzie spotykają się mosty, łabędzie i pamięć o średniowiecznych czasach. Budzi się z promieniami słońca, na śniadanie chłonie zapach kawy z okolicznych kawiarni. To będzie dobry dzień.